De tijd vliegt, aftellen is begonnen!!
Door: Silvia
Blijf op de hoogte en volg Silvia
28 April 2011 | Ghana, Bolgatanga
Wat gaat de tijd toch snel de afgelopen weken! Zo snel dat het er maar niet van komt om een blog te schrijven. Druk, druk, druk! Ondertussen zitten al weer 3 van de 4 weken die ik op de kinderafdeling in het ziekenhuis zou lopen erop. Dit is toch wel de heftigste afdeling om mee te maken, maar ook wel de leukste. Leuk omdat het weer heerlijk is om hele dagen met de kinderen bezig te zijn en omdat de collega’s ook erg aardig en gezellig zijn. Ook zijn alle 1e jaars en 3e jaars studenten nu weg, waardoor we het een stuk drukker hebben en we ons niet meer zo vervelen. Van de andere kant is het ook wel moeilijk om er stage te lopen, omdat je toch wel erg heftige dingen ziet. Zelfs nu in het droge seizoen zijn de helft van de kinderen opgenomen voor malaria of bloedarmoede ten gevolge van veelvuldige malariabesmettingen. In het regenseizoen kan het soms zo erg zijn dat er in elk van de 33 bedden die de afdeling heeft, 3 kinderen liggen!
Maar het ergste vind ik het nog om te zien dat kinderen vaak pas veel te laat naar het ziekenhuis worden gebracht, waardoor ze zieker zijn dan nodig was geweest en ze soms gewoon (bijna) niet meer te helpen zijn. Bijvoorbeeld een meisje van 7 maanden waarbij ze beide onderbenen hebben moeten amputeren, omdat het kindje abcessen op haar voeten had die al tot in het bot waren doorgegroeid. Als de ouders er op tijd waren geweest was het met een simpele antibioticakuur naar een paar dagen gewoon over geweest! Dit is voor mij echt heel moeilijk te begrijpen, omdat het kind verzekerd was en dicht bij het ziekenhuis woonden. Geen goede redenen dus naar mijn idee om niet op tijd naar het ziekenhuis aan te komen! Je kunt er alleen niets aan doen en daarom probeer ik het me niet te veel aan te trekken, maar toch…
Naast stage lopen is er natuurlijk ook heel veel tijd geweest voor leuke dingen! Twee weekenden terug zijn we met een groepje naar Mole National Park gegaan. Alleen de heenreis was al een heel avontuur! Donderdagmiddag zijn we vertrokken met de trotro naar Tamale, we hebben daar meteen maar ons hotel opgezocht, want Charlotte had malaria en was helemaal op. Plus de volgende ochtend moesten we om 4 uur bij de bus zijn, als we nog een kaartje wilden bemachtigen! Dus na een kort nachtje ging om kwart over 3 de wekker al weer en gingen we naar de bus. Helaas was die vol en konden we niet meer met deze bus mee. Toevallig was dat ook het geval voor 4 Canadese meiden en hebben we naar veel discussiëren, onderhandelen en afdingen een trotro voor ons negenen afgehuurd die ons naar Larabanga zou brengen, dicht bij het park. Wel mochten ook andere mensen bij in de trotro stappen, dus al snel was de trotro weer overvol en konden we vertrekken! Drie uur lang heb ik doodsangsten uit gestaan dat we zouden kapseizen, omdat de chauffeur half op de weg, half in de berm reed en we dus verre van recht reden. Nadat we ook nog de bus die we eigenlijk zouden willen nemen met een gebroken voor-as in de berm zagen staan had ik het niet meer en was ik opgelucht toen we aankwamen in Larabanga. Hier werden we al opgewacht door werknemers van Mole die ons op de motor naar het hotel in het park brachten. Die dag hebben we alleen nog maar gegeten, gezwommen en uitgerust, want de reis was toch wel erg vermoeiend!
De volgende dag was het dan eindelijk zo ver en gingen we dan echt op safari met een Ranger met maar 1 doel: Olifanten kijken!!! Na 3 uur lang door de bush en openvlakte te kuieren, hadden we nog niet meer gezien als alleen olifantenpoep en olifantenvoetafdrukken op wat antilopes, everzwijnen, bosbokken en bavianen na). We waren nog niet goed en wel weer bij het hotel aangekomen of er werd ineens van alle kanten geroepen dat de olifanten net het bos uitkwamen om water te gaan drinken, recht voor het hotel in het dal!! Het waren de 3 olifanten waar wij dus al die tijd achterna hadden gelopen! Dus wij weer terug naar beneden zodat we toch nog van dichtbij konden zien. Helemaal geweldig en een ervaring om nooit te vergeten. We konden echt heel dicht bij komen, soms wel op 10-20 meter afstand! Al met al zijn we toen weer zo’n 2 uur bezig geweest en ’s avonds waren we weer totaal gebroken door alle indrukken, het vroege opstaan en het lopen in de hitte. Weer op tijd naar bed, want de bus naar Tamale vertrok weer om 4 uur. Deze rit verloop een stuk relaxter, na 4 uur kwamen we aan en hebben we lekker ontbeten, waarna we weer de trotro naar Bolgatanga hebben genomen. Moe maar voldaan kwam ik aan het einde van de middag weer terug in mijn gastgezin!
Verder zijn er niet veel spannende dingen meer gebeurd, wel is jammer genoeg weer een deel van de vrijwilligers vertrokken. Juist degene waar ik altijd mee op trok, dus dat is wel even wennen. Als ik nu na stage naar town ga, is er niet altijd meer iemand om mee te lunchen, te drinken of te kletsen… Maar goed, er zijn al weer 3 nieuwe vrijwilligers aangekomen, dus we zitten nu nog 8 vrijwilligers rond Bolgatanga, waarvan er komende week nog 1 vertrekt. Maar ook voor mij vliegt de tijd, want ik blijf ook nog maar ruim 1 week in mijn gezin en daarna ben ik aan de beurt om de rest van het land te gaan verkennen! Ik verwacht dat ik rond 8 mei uit mijn gastgezin vertrek en ik vlieg 25 mei terug naar Nederland. Ruim 2,5 week dus om mijn eigen plan te trekken, want ik ga alleen op pad. Er is nog veel wat ik wil zien die weken, dus dat gaat helemaal goed komen!
Terwijl het bij jullie in Nederland al weer een tijdje droog en lekker weer is, is het hier meestal nog veel te warm. De afgelopen weken is er wel veel meer wind en af en toe wat bevolking. Maar helemaal blij ben ik dat de regens zich aan beginnen te kondigen, we krijgen nu ongeveer een keer in de week een plens water, maar dat is nog maar net genoeg om alleen de bovenlaag van het zand nat te maken! Van mij mogen de echte regens nu wel komen, de hitte heeft weer lang genoeg geduurd!
Komend weekend komen Joyce en Leroy weer terug in Ghana aan en omdat het ook nog eens koninginnendag is, gaan we met zijn alle naar Karimenga waar Ibrahim van Meet Africa een geusthouse heeft. We gaan zelf lekker Nederlandse pot koken en heerlijk ontspannen! Volgende week nog 3 dagen stage lopen, donderdag waarschijnlijk met Nurses on Tour mee met Outreach Program, zaterdag tas inpakken, voor mijn gastgezin pannenkoeken bakken en cadeautjes uitdelen en dan zondagochtend vertrekken! Pfff… drukke tijd hoor!
Xx
Maar het ergste vind ik het nog om te zien dat kinderen vaak pas veel te laat naar het ziekenhuis worden gebracht, waardoor ze zieker zijn dan nodig was geweest en ze soms gewoon (bijna) niet meer te helpen zijn. Bijvoorbeeld een meisje van 7 maanden waarbij ze beide onderbenen hebben moeten amputeren, omdat het kindje abcessen op haar voeten had die al tot in het bot waren doorgegroeid. Als de ouders er op tijd waren geweest was het met een simpele antibioticakuur naar een paar dagen gewoon over geweest! Dit is voor mij echt heel moeilijk te begrijpen, omdat het kind verzekerd was en dicht bij het ziekenhuis woonden. Geen goede redenen dus naar mijn idee om niet op tijd naar het ziekenhuis aan te komen! Je kunt er alleen niets aan doen en daarom probeer ik het me niet te veel aan te trekken, maar toch…
Naast stage lopen is er natuurlijk ook heel veel tijd geweest voor leuke dingen! Twee weekenden terug zijn we met een groepje naar Mole National Park gegaan. Alleen de heenreis was al een heel avontuur! Donderdagmiddag zijn we vertrokken met de trotro naar Tamale, we hebben daar meteen maar ons hotel opgezocht, want Charlotte had malaria en was helemaal op. Plus de volgende ochtend moesten we om 4 uur bij de bus zijn, als we nog een kaartje wilden bemachtigen! Dus na een kort nachtje ging om kwart over 3 de wekker al weer en gingen we naar de bus. Helaas was die vol en konden we niet meer met deze bus mee. Toevallig was dat ook het geval voor 4 Canadese meiden en hebben we naar veel discussiëren, onderhandelen en afdingen een trotro voor ons negenen afgehuurd die ons naar Larabanga zou brengen, dicht bij het park. Wel mochten ook andere mensen bij in de trotro stappen, dus al snel was de trotro weer overvol en konden we vertrekken! Drie uur lang heb ik doodsangsten uit gestaan dat we zouden kapseizen, omdat de chauffeur half op de weg, half in de berm reed en we dus verre van recht reden. Nadat we ook nog de bus die we eigenlijk zouden willen nemen met een gebroken voor-as in de berm zagen staan had ik het niet meer en was ik opgelucht toen we aankwamen in Larabanga. Hier werden we al opgewacht door werknemers van Mole die ons op de motor naar het hotel in het park brachten. Die dag hebben we alleen nog maar gegeten, gezwommen en uitgerust, want de reis was toch wel erg vermoeiend!
De volgende dag was het dan eindelijk zo ver en gingen we dan echt op safari met een Ranger met maar 1 doel: Olifanten kijken!!! Na 3 uur lang door de bush en openvlakte te kuieren, hadden we nog niet meer gezien als alleen olifantenpoep en olifantenvoetafdrukken op wat antilopes, everzwijnen, bosbokken en bavianen na). We waren nog niet goed en wel weer bij het hotel aangekomen of er werd ineens van alle kanten geroepen dat de olifanten net het bos uitkwamen om water te gaan drinken, recht voor het hotel in het dal!! Het waren de 3 olifanten waar wij dus al die tijd achterna hadden gelopen! Dus wij weer terug naar beneden zodat we toch nog van dichtbij konden zien. Helemaal geweldig en een ervaring om nooit te vergeten. We konden echt heel dicht bij komen, soms wel op 10-20 meter afstand! Al met al zijn we toen weer zo’n 2 uur bezig geweest en ’s avonds waren we weer totaal gebroken door alle indrukken, het vroege opstaan en het lopen in de hitte. Weer op tijd naar bed, want de bus naar Tamale vertrok weer om 4 uur. Deze rit verloop een stuk relaxter, na 4 uur kwamen we aan en hebben we lekker ontbeten, waarna we weer de trotro naar Bolgatanga hebben genomen. Moe maar voldaan kwam ik aan het einde van de middag weer terug in mijn gastgezin!
Verder zijn er niet veel spannende dingen meer gebeurd, wel is jammer genoeg weer een deel van de vrijwilligers vertrokken. Juist degene waar ik altijd mee op trok, dus dat is wel even wennen. Als ik nu na stage naar town ga, is er niet altijd meer iemand om mee te lunchen, te drinken of te kletsen… Maar goed, er zijn al weer 3 nieuwe vrijwilligers aangekomen, dus we zitten nu nog 8 vrijwilligers rond Bolgatanga, waarvan er komende week nog 1 vertrekt. Maar ook voor mij vliegt de tijd, want ik blijf ook nog maar ruim 1 week in mijn gezin en daarna ben ik aan de beurt om de rest van het land te gaan verkennen! Ik verwacht dat ik rond 8 mei uit mijn gastgezin vertrek en ik vlieg 25 mei terug naar Nederland. Ruim 2,5 week dus om mijn eigen plan te trekken, want ik ga alleen op pad. Er is nog veel wat ik wil zien die weken, dus dat gaat helemaal goed komen!
Terwijl het bij jullie in Nederland al weer een tijdje droog en lekker weer is, is het hier meestal nog veel te warm. De afgelopen weken is er wel veel meer wind en af en toe wat bevolking. Maar helemaal blij ben ik dat de regens zich aan beginnen te kondigen, we krijgen nu ongeveer een keer in de week een plens water, maar dat is nog maar net genoeg om alleen de bovenlaag van het zand nat te maken! Van mij mogen de echte regens nu wel komen, de hitte heeft weer lang genoeg geduurd!
Komend weekend komen Joyce en Leroy weer terug in Ghana aan en omdat het ook nog eens koninginnendag is, gaan we met zijn alle naar Karimenga waar Ibrahim van Meet Africa een geusthouse heeft. We gaan zelf lekker Nederlandse pot koken en heerlijk ontspannen! Volgende week nog 3 dagen stage lopen, donderdag waarschijnlijk met Nurses on Tour mee met Outreach Program, zaterdag tas inpakken, voor mijn gastgezin pannenkoeken bakken en cadeautjes uitdelen en dan zondagochtend vertrekken! Pfff… drukke tijd hoor!
Xx
-
28 April 2011 - 20:40
Anne:
Hoi Silvia.
Geweldig weer je verslag. Toch top dat je die olifanten nog gezien hebt.Bij Soleil en mij bleef het bij voetafdrukken. Geniet nog even van je laatste dagen en daarna van je reis. Heel veel lieve groetjes Anne -
28 April 2011 - 21:35
Irma:
Hee Silvia,
Zijn inderdaad heftige verhalen van het ziekenhuis, kunnen wij ons hier echt niet voorstellen zeg! De tijd schiet inderdaad al echt op!! Heel veel plezier met je solo-reisje, wel spannend hoor!!
xx Irma -
28 April 2011 - 21:37
Debora :
Hey meid,
vreemd om je verslag te lezen terwijl ik in Nl ben. Lees dat het goed met je gaat, fijn om te zien. Het is ook voor jou al bijna tijd om te vertrekken uit je gezin, spannend!!!
Meid veel plezier van het weekend en doe iedereen de groetjes. Geniet van je laatste week in je gezin.
ps:weet jij toevallig wie in mijn gastgezin zit??
Dikkekusxxx
-
28 April 2011 - 22:10
Ron De Bie:
Ik heb je stukje weer met heel veel plezier gelezen, inderdaad is vor jou nu het aftellen begonnen, voor je het weet sta je weer met beide benen op Nederlandse bodem. -
29 April 2011 - 12:26
Jo:
Hoi Silvia
Weer een heel verhaal uit Afrika, wel fantastisch dat het wachten op de olifanten nog beloond is. Heel veel succes de laatste week stage en ik hoop dat je er nog een prachtige reis achter maakt. Heel veel groetjes -
30 April 2011 - 20:10
Oma:
Dankjewel voor je mooi verhaal en de foto"s , warm en spannend. veel groeten en het beste bij alles wat je onderneemt, oma. -
04 Mei 2011 - 05:56
Paps:
Hoi die Silvia,
Nu je klaar bent met je stage ( en bijna met je afstudeerproject ) wens ik je een hele fijne en mooie vakantie toe, veel plezier op je trektocht.
groetjes en xxx -
04 Mei 2011 - 15:44
Djaja:
Altijd weer heerlijk om te lezen. Kusje voor mijn lieve nichtje!! -
06 Mei 2011 - 08:56
Britt En Nova:
Hoe gaat het in afrika ?
We vinden de fotos en filmpjes leuk .
We missen je allemaal.
Tot in nederland.
lieve silvia
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
