Van Tamale naar mijn Gastgezin!!
Door: Silvia
Blijf op de hoogte en volg Silvia
09 Februari 2011 | Ghana, Bolgatanga
Eindelijk weer eens tijd gehad om een blog te schrijven, ik kreeg al weer te horen dat het te lang geleden was! Eigenlijk was ik van plan om maandag al een blog te schrijven, maar de tijd in het internetcafé ging zo snel om dat ik er geen tijd meer voor had. Ik ben toen een uur lang bezig geweest om al jullie reacties en felicitaties te lezen! Bedankt voor alle jullie lieve en leuke berichtjes!! Dat doet me heel veel goed op de wat moeilijkere momenten!
Ook de afgelopen dagen hebben we weer veel gedaan en gezien en veel informatie gekregen om te verwerken. Ik zal beginnen waar ik de vorige keer ben opgehouden, namelijk bij zaterdagavond: Na het eten boden wij aan dat wij de afwas wel zouden doen, wat ze allemaal heel erg grappig vonden. Ze vinden ons hier echt heel onhandig in dat soort dingen en we zijn ook zoooo langzaam volgens hen! Maar toch moesten en zouden we het een keertje doen, dus gingen we maar aan het werk. Kijk maar naar de foto’s voor het resultaat! Daarna kwamen de wat oudere kinderen van de compound aan ons vragen of we met hen mee wilden gaan naar het schoolfeest, dus na de afwas zijn we even met hen meegegaan. Het was in een zaaltje zo groot als een gymzaal, maar het was er heel erg druk en erg warm. Na wat gedanst te hebben, waren we zo moe dat we toch maar weer naar huis zijn gegaan en naar bed!
Helaas zijn ik en Janita die nacht allebei ziek geworden, Janite wel meer als ik. Toch iets verkeerd gegeten of gedronken, waar onze westerse magen en darmen niet goed tegen konden! Dus het werd een nacht zonder veel slaap en veel op en neer geloop naar de wc. De volgende dag (Zondag) ging het met mij gelukkig al weer een stuk beter, alleen mijn darmen waren nog erg van streek. Dat is nog steeds niet helemaal over. Aan het einde van de ochtend vertrokken we dan eindelijk naar Bolgatanga (Bolga), waar we allemaal al erg naar uitkeken! Weer een stap verder naar onze uiteindelijke gastgezinnen! En weer bleek maar eens dat er in een klein busje toch heel veel mensen passen! Met 34 personen in een minibusje past best! Onderweg in de bus zagen we buiten het landschap al erg veranderen. Hier in het noorden is alles een heel stuk droger en stoffiger. Alles ziet hier bruin van het stof en overal komt het tussen.
Aangekomen in Bolga, was er alleen niemand om ons op te halen, maar na wat gebeld te hebben met mensen van Ontmoet Afrika, zou er dan toch iemand komen. Na ruim 20 minuten was Mariam er dan eindelijk en konden we richting haar compound, waar we de komende 2 nachten zouden blijven. ’s Avonds hebben we niet meer heel veel gedaan, wel hebben we voor het eerst Yam gegeten, een soort wortel die na het koken wel iets weg heeft van aardappel. Dit was eigenlijk nog wel erg lekker, maar wederom weer erg pittig!! Daarna zijn we maar meteen naar bed gegaan, want we waren allemaal echt helemaal kappot van heel de reis en van het ziek zijn.
Maandag hebben we een rondleiding gehad door Bolga op onze nieuwe fietsen! Want in dit stadje zullen we de komende tijd heel vaak komen. In het Bolgatanga Regional Hospital gaan ik en Joanne een paar dagen per week stage lopen en ook het kantoor van Ontmoet Afrika en Nurses on Tour zit hier. Mariam heeft ons een paar restaurantjes laten zien en een geusthouse, maar ook een klein supermarktje en twee internetcafés. Daarna gingen we naar het kantoor van Ontmoet Afrika en hebben we nog wat papierwerk afgerond. Hier kwamen we Marjanne tegen ook een Nederlandse vrijwilligster die al een maandje in Zaare in een gastgezin zit. Zij nam ons mee naar een internetcafé en heeft ons daarna weer thuis gebracht. Dat was nog niet zo makkelijk, want we wisten niet zeker of we wel goed fietsen. Op de heenweg hadden we zo veel naar de gaten in de weg moeten kijken, dat we de omgeving niet goed hadden bekeken en dus geen herkenningspunten hadden.
Terwijl we op het avondeten wachten en ook even hielpen met eten koken, was het tijd op foto’s te maken! De kinderen hier vinden het helemaal geweldig en blijven maar roepen: “Snap a picture! Please, snap a picture of me!” Meteen toen er foto’s werden gemaakt kwamen er nog veel meer kinderen aangerend en moesten ze allemaal op de foto! Heerlijk om die kinderen zo uitbundig te zien doen, dit maakte echt mijn dag weer goed! Ik heb er een aantal van toegevoegd, zodat jullie mee kunnen genieten van al die lieve kindjes hier!
Gisteravond ben ik om 19.00u aangekomen in mijn gastgezin! Meteen werd ik overrompeld door een bende kinderen die liedjes zongen en dansten. Geen idee welke kinderen nu echt mijn broertjes en zusjes zijn en welke van een andere compound kwamen! Dat leer ik vanzelf nog wel de komende maanden.
Omdat het al laat was heb ik gisteren niet meer veel gedaan. Ik mocht me eerst even wassen, maar omdat het al donker was en er dus overal al malariamuggen rondvlogen was dit heel snel en niet erg uitgebreid. Ik heb hier in mijn gastgezin geen douche, dus alles zal met emmertjes moeten! Ook een wc is er niet, verder op in het dorp is er wel een, maar dat is net zo iets als een Frans toilet en ook erg vies. Dus komende tijd zal ik op en neer moeten naar de bosjes…
Voordat ik naar bed ging heb ik nog even met Desmond gespeeld, dit is een van mijn broertjes. Er was een knoop van zijn blouse losgeraakt en daar hebben we mee overgegooid en gespeeld! Wat kunnen die kinderen hier toch blij zijn met alle kleine dingen! Heerlijk!
Daarna lekker naar bed gegaan en heb heerlijk geslapen! Vanmorgen was het om 5.00u al licht, dus was het niet zo moeilijk om al om 6.30u op te staan. Als ontbijt kreeg ik wit brood met chocomelk! Het brood is nog steeds erg wennen, het is heel droog en smaakloos en je krijgt het eigenlijk altijd zonder beleg.
Mijn moeder hier in het gastgezin (Evelyn) is erg aardig, kan redelijk engels, maar praat heel snel, waardoor het moeilijk te volgen is. Dat zal vast wel wennen. Mijn Oma kan geen engels, maar praat in het fra fra, de streektaal hier. Het is wel een hele lieve vrouw en ze probeerd mij al wat fra fra te leren!
Op het moment ben ik een boek van Julia Samuël aan het lezen: Niemand weet waar ik ben. Daarin stond een heel mooi stukje tekst, wat helemaal bij mij past en ik met jullie wil delen:
“Zwijgen is voor mij een middel tot zelfontmoeting. Er zijn maar weinigen die dat kunnen invoelen. Alleen zijn is bedreigend voor veel mensen die problemen hebben; ze vluchten in van alles en nog wat om de confrontatie met hun emoties uit de weg te gaan. Voor mij is alleen-zijn juist dan een verademing; misschien is het zelfs nog meer een innerlijke noodzaak.”
Straks afspreken met Joanne om naar Ontmoet Afrika te gaan voor ons uniform, geen idee hoe ik moet fietsen. Richtingsgevoel ben ik helemaal kwijt, was ik toch al niet goed in! Toch maar iemand van mijn gastgezin vragen!
Morgen mee met Nurses on Tour voor de distributie van muskietennetten en daarna de verjaardag van Janita en Leroy! Van het weekend gaan we misschien met een groep vrijwilligers naar een nijlpaardenfarm en maandag kan ik waarschijnlijk beginnen op mijn stageplaats hier in het ziekenhuis. Die is trouwens op loopafstand van mijn gastgezin!
Pff.. dat is in totaal wel een erg lang verhaal geworden, maar er was ook zo veel te vertellen sinds het laatste verhaal! Geniet van de foto's!!
Liefs en tot de volgende blog!!
Ook de afgelopen dagen hebben we weer veel gedaan en gezien en veel informatie gekregen om te verwerken. Ik zal beginnen waar ik de vorige keer ben opgehouden, namelijk bij zaterdagavond: Na het eten boden wij aan dat wij de afwas wel zouden doen, wat ze allemaal heel erg grappig vonden. Ze vinden ons hier echt heel onhandig in dat soort dingen en we zijn ook zoooo langzaam volgens hen! Maar toch moesten en zouden we het een keertje doen, dus gingen we maar aan het werk. Kijk maar naar de foto’s voor het resultaat! Daarna kwamen de wat oudere kinderen van de compound aan ons vragen of we met hen mee wilden gaan naar het schoolfeest, dus na de afwas zijn we even met hen meegegaan. Het was in een zaaltje zo groot als een gymzaal, maar het was er heel erg druk en erg warm. Na wat gedanst te hebben, waren we zo moe dat we toch maar weer naar huis zijn gegaan en naar bed!
Helaas zijn ik en Janita die nacht allebei ziek geworden, Janite wel meer als ik. Toch iets verkeerd gegeten of gedronken, waar onze westerse magen en darmen niet goed tegen konden! Dus het werd een nacht zonder veel slaap en veel op en neer geloop naar de wc. De volgende dag (Zondag) ging het met mij gelukkig al weer een stuk beter, alleen mijn darmen waren nog erg van streek. Dat is nog steeds niet helemaal over. Aan het einde van de ochtend vertrokken we dan eindelijk naar Bolgatanga (Bolga), waar we allemaal al erg naar uitkeken! Weer een stap verder naar onze uiteindelijke gastgezinnen! En weer bleek maar eens dat er in een klein busje toch heel veel mensen passen! Met 34 personen in een minibusje past best! Onderweg in de bus zagen we buiten het landschap al erg veranderen. Hier in het noorden is alles een heel stuk droger en stoffiger. Alles ziet hier bruin van het stof en overal komt het tussen.
Aangekomen in Bolga, was er alleen niemand om ons op te halen, maar na wat gebeld te hebben met mensen van Ontmoet Afrika, zou er dan toch iemand komen. Na ruim 20 minuten was Mariam er dan eindelijk en konden we richting haar compound, waar we de komende 2 nachten zouden blijven. ’s Avonds hebben we niet meer heel veel gedaan, wel hebben we voor het eerst Yam gegeten, een soort wortel die na het koken wel iets weg heeft van aardappel. Dit was eigenlijk nog wel erg lekker, maar wederom weer erg pittig!! Daarna zijn we maar meteen naar bed gegaan, want we waren allemaal echt helemaal kappot van heel de reis en van het ziek zijn.
Maandag hebben we een rondleiding gehad door Bolga op onze nieuwe fietsen! Want in dit stadje zullen we de komende tijd heel vaak komen. In het Bolgatanga Regional Hospital gaan ik en Joanne een paar dagen per week stage lopen en ook het kantoor van Ontmoet Afrika en Nurses on Tour zit hier. Mariam heeft ons een paar restaurantjes laten zien en een geusthouse, maar ook een klein supermarktje en twee internetcafés. Daarna gingen we naar het kantoor van Ontmoet Afrika en hebben we nog wat papierwerk afgerond. Hier kwamen we Marjanne tegen ook een Nederlandse vrijwilligster die al een maandje in Zaare in een gastgezin zit. Zij nam ons mee naar een internetcafé en heeft ons daarna weer thuis gebracht. Dat was nog niet zo makkelijk, want we wisten niet zeker of we wel goed fietsen. Op de heenweg hadden we zo veel naar de gaten in de weg moeten kijken, dat we de omgeving niet goed hadden bekeken en dus geen herkenningspunten hadden.
Terwijl we op het avondeten wachten en ook even hielpen met eten koken, was het tijd op foto’s te maken! De kinderen hier vinden het helemaal geweldig en blijven maar roepen: “Snap a picture! Please, snap a picture of me!” Meteen toen er foto’s werden gemaakt kwamen er nog veel meer kinderen aangerend en moesten ze allemaal op de foto! Heerlijk om die kinderen zo uitbundig te zien doen, dit maakte echt mijn dag weer goed! Ik heb er een aantal van toegevoegd, zodat jullie mee kunnen genieten van al die lieve kindjes hier!
Gisteravond ben ik om 19.00u aangekomen in mijn gastgezin! Meteen werd ik overrompeld door een bende kinderen die liedjes zongen en dansten. Geen idee welke kinderen nu echt mijn broertjes en zusjes zijn en welke van een andere compound kwamen! Dat leer ik vanzelf nog wel de komende maanden.
Omdat het al laat was heb ik gisteren niet meer veel gedaan. Ik mocht me eerst even wassen, maar omdat het al donker was en er dus overal al malariamuggen rondvlogen was dit heel snel en niet erg uitgebreid. Ik heb hier in mijn gastgezin geen douche, dus alles zal met emmertjes moeten! Ook een wc is er niet, verder op in het dorp is er wel een, maar dat is net zo iets als een Frans toilet en ook erg vies. Dus komende tijd zal ik op en neer moeten naar de bosjes…
Voordat ik naar bed ging heb ik nog even met Desmond gespeeld, dit is een van mijn broertjes. Er was een knoop van zijn blouse losgeraakt en daar hebben we mee overgegooid en gespeeld! Wat kunnen die kinderen hier toch blij zijn met alle kleine dingen! Heerlijk!
Daarna lekker naar bed gegaan en heb heerlijk geslapen! Vanmorgen was het om 5.00u al licht, dus was het niet zo moeilijk om al om 6.30u op te staan. Als ontbijt kreeg ik wit brood met chocomelk! Het brood is nog steeds erg wennen, het is heel droog en smaakloos en je krijgt het eigenlijk altijd zonder beleg.
Mijn moeder hier in het gastgezin (Evelyn) is erg aardig, kan redelijk engels, maar praat heel snel, waardoor het moeilijk te volgen is. Dat zal vast wel wennen. Mijn Oma kan geen engels, maar praat in het fra fra, de streektaal hier. Het is wel een hele lieve vrouw en ze probeerd mij al wat fra fra te leren!
Op het moment ben ik een boek van Julia Samuël aan het lezen: Niemand weet waar ik ben. Daarin stond een heel mooi stukje tekst, wat helemaal bij mij past en ik met jullie wil delen:
“Zwijgen is voor mij een middel tot zelfontmoeting. Er zijn maar weinigen die dat kunnen invoelen. Alleen zijn is bedreigend voor veel mensen die problemen hebben; ze vluchten in van alles en nog wat om de confrontatie met hun emoties uit de weg te gaan. Voor mij is alleen-zijn juist dan een verademing; misschien is het zelfs nog meer een innerlijke noodzaak.”
Straks afspreken met Joanne om naar Ontmoet Afrika te gaan voor ons uniform, geen idee hoe ik moet fietsen. Richtingsgevoel ben ik helemaal kwijt, was ik toch al niet goed in! Toch maar iemand van mijn gastgezin vragen!
Morgen mee met Nurses on Tour voor de distributie van muskietennetten en daarna de verjaardag van Janita en Leroy! Van het weekend gaan we misschien met een groep vrijwilligers naar een nijlpaardenfarm en maandag kan ik waarschijnlijk beginnen op mijn stageplaats hier in het ziekenhuis. Die is trouwens op loopafstand van mijn gastgezin!
Pff.. dat is in totaal wel een erg lang verhaal geworden, maar er was ook zo veel te vertellen sinds het laatste verhaal! Geniet van de foto's!!
Liefs en tot de volgende blog!!
-
09 Februari 2011 - 16:43
Denise:
Hey Silvia!!
Leuk om weer een deel van je avontuur te kunnen lezen!
Ik hoop dat die darmen snel bijtrekken(ik hadt daar in mijn vakantie in Egypte ook last van, erg vervelend is dat hé)
Heel veel succes met je eerste stagedag!!(die heb ik toevallig vandaag gehad in het 2steden, haha)
Ik blijf je volgen!
Liefs Denise -
09 Februari 2011 - 16:58
Ilona:
Echt leuk dat je al naar je zin hebt, dat douche en naar de wc zal je daar wel missen. Ik wens je daar nog veel plezier en veel succes!!
Groetjes Ilona -
09 Februari 2011 - 16:58
Nanda:
Heey Silvia..
wat een verhalen.. leuk om het te lezen :D
xx -
09 Februari 2011 - 17:03
Ron De Bie:
Leuk reisverlag, ook best wel spannend voor je lijkt me, ik hoop dat je maag zich nu rustig zal houden als je eenmaal aan het eten en drinken gewend bent.
Ik kijk uit naar je volgende verslag, SUCCES
Ron -
09 Februari 2011 - 19:23
Carla:
Wow, Silvia, wat een mooie ervaringen. Nog van harte gefeliciteerd met je verjaardag, ook van Dré, Claire en Veerle.
Veel succes! Carla -
09 Februari 2011 - 20:11
Jo:
Hoi Silvia, nog gefeliciteerd met je verjaardag, was wel wat anders dan in Nederland. Hopelijk ga je snel wennen aan de warmte en het eten en kun je daardoor wat lekkerder functioneren. Succes met je stage en alvast een leuk weekend. -
09 Februari 2011 - 20:14
Gonnie:
Hoi silvia nog gefeliciteerd met je verjaardag.
Heel veel plezier in Ghana en niet al te veel ziek worden daar.
Geniet van al het nieuwe dat je daar ziet. -
09 Februari 2011 - 20:24
Wilhelmien:
Wat een dotjes van kinderen!
Je hart gaat er naar uit.
Nu begrijpt toch iedereen hoe fijn het moet zijn om daar wat te doen.
Zorg goed voor jezelf en niet meer ziek worden!!
Dikke knuffel,
Wilhelmien -
09 Februari 2011 - 20:45
Ilja G:
Haa Sil!
Leuk om weer iets van je te horen!! Klinkt allemaal erg leuk daar! Leuk dat je oma je haar taal wil leren! Moet je zeker doen, dan kun je ons straks nog iets leren!! Alleen dat van die wc en douche is natuurlijk wat minder, maaaar dat hoort er natuurlijk helemaal bij.. Als je daar een luxe massagedouche had gehad was er iets niet pluis geweest ;) Tot je volgende verhaal!
Liefs!
P.s. Hoe zijn de mannen daar?? ;) -
09 Februari 2011 - 21:17
Mia:
Hallo Paula, wat een schitterend verhaal en wat een ervaringen krijg je daar. J zult straks die nederlandse toilet wel heel erg gaan waarderen.
En als je jou verhaal leest besef je nog maar eens hoe vreselijk verwent we hier met alles zijn.
Leuk om je verhaal te lzen en we blijven je volgen hoor. veel succes met alles. -
09 Februari 2011 - 21:39
Nathalie:
Hej Silvia!
Wat leuk om allemaal te lezen, zijn volgens mij echt enorm veel dingen die je de afgelopen week al gezien hebt! Je gaat waarschijnlijk ook nog naar een nijlpaarden farm lees ik, volgens mij is dat ook wel gaaf! Ik hoop ook dat je stageplek goed gaat bevallen. Mijne bevalt wel goed, heel relaxte cultuur, dat vind ik wel fijn:)
Heel veel plezier daar nog en ik zie je nieuwe reisverslag tegemoet!!
xx -
09 Februari 2011 - 21:40
Nathalie:
PS: Ik zie te staan dat het 40 graden daar is, halleluja dat is wel heel warm!! Lukt het een beetje om verkoeling te vinden, of raak je daar wel aan gewent? -
10 Februari 2011 - 12:11
Djaja:
Super leuk om te lezen lief nichtje! Hoop dat de darmpjes weer wat rustiger zijn en je er heerlijk aan het genieten bent!! xxx -
10 Februari 2011 - 15:10
Oma:
Hoi Silvia, heerlijk om je verhaal te lezen. Fijn dat je lieve mensen ontmoet, doe hen de groeten van deze oma. Een goeie tijd daar en pas goed op jezelf, veel liefs! -
12 Februari 2011 - 13:38
Sanne:
Hey Silvia,
Leuk om je verhalen te lezen!!!
Het is een totaal andere wereld waar je nu in terecht komt. Ben benieuwd welke avonturen je nog mee gaat maken.
Succes met je eerste stage dag.
Liefs Sanne
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
