Weekendje naar Wechiau!!

In de laatste blog schreef ik al dat de afgelopen dagen goed vol gepland waren en dat was ook zo… Dit is sinds toen de eerste keer dat ik tijd heb om wat op papier te zetten over deze dagen, dus laat ik beginnen bij afgelopen woensdag, want die dag zou ik voor het eerst naar het Bolgatanga Regional Hospital gaan, waar ik de komende maanden stage ga lopen. Die dag bleek maar eens weer dat ze hier in Ghana heel anders met de tijd om gaan. Ik had om 14.00u op het kantoor van Meet Africa afgesproken, om daarna gezamenlijk naar het ziekenhuis te gaan voor het papierwerk, een rondleiding en het kopen van een uniform. Het begon er mee dat ik tegen mijn Ghanese moeder had verteld dat ik om 13.45u weg moest, maar mijn lunch kreeg ik pas om 14.10u. Dus veel te laat kwam ik aan op kantoor, waar Joanne al stond te wachten, maar helemaal niemand van Meet Africa te vinden was. Na te hebben gewacht tot 15.00u hebben te toch maar gebeld en bleek dat ze te druk bezig waren met de nieuwe vrijwilligers om met ons mee te gaan en dat we het volgende week maandag maar moesten doen. Uiteindelijk heb ik dus een hele dag niets gedaan en kon ik weer terug naar huis. Soms wordt je hier echt gek van de laksheid in dat soort dingen, ze weten gewoon niet hoe laat het is en komen ook hun afspraken niet na!

Donderdag was wel een erg drukke, maar ook erg productieve dag, want ik en Joanne gingen voor het eerst mee met Nurses on Tour. We gingen in een erg afgelegen dorp (± 2 uur van de dichtstbijzijnde stad) om daar voorlichting te geven over malaria en om aan alle zwangere vrouwen en alle vrouwen met kinderen onder 5 jaar een muskietennet te geven. Het was erg mooi en leuk om te zien hoe ze alle informatie op namen en hoe blij ze waren met de netten. Sommige vrouwen konden gewoon niet stoppen met bedanken, zingen of dansen van blijdschap! Daarna konden we beginnen aan de terugweg van 3,5 uur, maar het was echt een ervaring om nooit te vergeten!

Voor het weekend (vrijdag t/m zondag) hadden we met 7 vrijwilligers van Meet Africa afgesproken om naar de Hippo Sanctuary in Wechiau te gaan, wat ongeveer 10 uur reizen van Bolga af ligt. Vrijdag zijn we dus heel de dag aan het reizen geweest, over erg slechte wegen, grotendeels zandwegen of asfaltwegen met grote gaten. Op de foto’s kun je zien hoe je er uit ziet als je op zulke wegen achterin een pick-up gaat zitten. Helemaal bruin van mijn tenen tot aan mijn kruin van al het stof en zand kwamen we aan in Wechiau, waar bleek dat we te laat waren om in de boomhutten te slapen bij het water. Daarom gingen we naar een lodge waar we zelf heerlijke spaghetti met knakworstjes hebben gekookt. We zouden slapen op het dak, waar het veel minder warm was en waar we naar de sterren konden kijken!! Alleen bleek helaas tijdens de nacht dat minder warm hier ijskoud (± 18 graden:D) betekend en dat we allemaal te weinig hadden om onder te slapen…

De volgende dag was het vroeg dag en gingen we eindelijk naar de hippo’s! We gingen met kano’s de rivier op en al heel snel zagen we ze! Wat was dat fantastisch om te zien!! Er zaten er echt veel, ik denk wel een stuk of 15! Op een afstand van ongeveer 30 km bleven we met de boot stilliggen zodat we konden genieten van de dieren en goede foto’s konden maken. In totaal zijn we 1,5 uur op het water geweest en het was echt genieten!!

Zondag stond er weer een lange reis voor de boeg, maar omdat we de dag ervoor al een stuk tot de eerstvolgende stad hadden gereden waar we heerlijk hadden gedoucht, gegeten en geslapen, hoefden we nu niet zo ver als vrijdag. Wel wisten we dat het laatste stuk tegen zou vallen, want daar waren de slechtere wegen. We vertrokken om 8.30u in Wa en ik was om 17.30u weer bij mijn gastgezin terug. Weer was ik helemaal vies en vuil van de reis en mijn broertjes en zusjes lachten mij uit en zeiden: “Now you look like us! Your not a sollomnia (white one) anymore!”. Ook mijn kleren waren erg vies van de reis, dus na mij zelf gewassen te hebben, waren mijn kleren aan de beurt! Die waren bijna niet schoon te krijgen! Met een hoop water, zeep en geduld kreeg ik er redelijk wat van het zand uit, maar schoon kon je het niet noemen. Mijn moeder en haar zussen konden het niet langer aanzien en hebben me toen maar geholpen onder luid gelach om mijn onhandigheid. Nog steeds snap ik niet hoe zijn al die vlekken er uit hebben gekregen…

Gisteren hadden we dan echt afgesproken om naar het ziekenhuis te gaan om alles te regelen. We hadden om 9.00u afgesproken en om 9.30u kwam Mariam dan eindelijk om samen met ons het ziekenhuis in te gaan. Aangekomen bij de Nurses Administration bleken onze papieren gelukkig in orde te zijn. Ook weten we nu op welke afdelingen we stage gaan lopen: 2 weken op opname, 4 weken op chirurgie, 4 weken in de kliniek en 5 weken op de kinderafdeling. In welke volgorde dit wordt is nog niet duidelijk, ik hoop dat ik de kinderafdeling als laatste kan doen, dit is de meest heftigste van de afdelingen, maar ook wel de gene die het beste aansluit bij mijn opleiding. Wat wel jammer is, is dat we pas volgende week maandag (21 februari) mogen beginnen in het ziekenhuis, dus de komende week moet ik nog even uitzingen en vullen met niets…

Vandaag weer op stap met Nurses on Tour voor hun Evaluation Program, omdat ik nu toch geen stage kan lopen. Het is daarnaast ook fijn om hun werkwijze te leren kennen voordat ik voor hun het onderzoek ga doen! Helaas was het niet zo'n productieve dag, want we hebben maar 8 mensen kunnen interviewen! Volgende keer beter!

Vanavond krijg ik in mijn gastgezin voor het eerst TZ te eten, een of andere deegbal die je in een sausje doopt. Ben heel benieuwt, want ik heb er al veel verschillende verhalen over gehoord. De een eet het heel graag, de ander wordt al misselijk als hij er aan denkt! We zien wel! Ik hou jullie op de hoogte!

Liefs!