Ups en downs
Door: Silvia
Blijf op de hoogte en volg Silvia
09 Maart 2011 | Ghana, Bolgatanga
Pff… dit was me het weekje weer wel! Een week met veel ups en downs! Maandag, dinsdag en woensdag heb ik nog stage gelopen op de vrouwenafdeling. Het gaat allemaal goed in het ziekenhuis, ik raak al gewend aan de manier van werken en de volgorde van alle dingen die gedaan moeten worden. Ook laten ze me steeds meer dingen doen: injecties geven, infuuslijnen en vloeistoffen verwisselingen, assisteren bij een ruggenprik, assisteren bij een longpunctie en nog veel meer! Als je dus voor je zelf op komt en zegt dat de dingen al kunt of graag wil leren, is hier alles mogelijk!
Dinsdagavond was een erg geslaagde avond in mijn gastgezin! Toen ik thuis kwam na een lange dag, liepen er weer een hoop kinderen rond in de compound en dit keer wilde ze een Nederlands liedje leren. Dus zijn wij ruim een half uur met zijn alle Vader Jacob aan het zingen geweest. Het gaat echt al erg goed, het is al duidelijk om welk liedje het gaat als je goed luistert! Maar goed, ik heb nog 3 maanden om ze het te leren! Eenmaal uitgezongen, moesten de meeste kinderen naar huis om te eten of te helpen met koken. Op dat moment kwam mijn Ghaneese moeder aanzetten met een kleine, gele mango en een stuk paprika. Dit is echt de eerste keer dat ik iets van fruit krijg te eten in mijn gezin en ook groente(behalve peper en tomaat) is maar heel zeldzaam. Het was dus echt heel erg genieten! En als afsluiter had ze ook nog TZ met spinaziesaus gemaakt, wat toch wel mijn favoriete maaltijd aan het worden is hier. @ Nanda: waar TZ naar smaakt valt niet echt te omschrijven! Het is een deegbal die tegelijkertijd ook wel wat weg heeft van een drilpudding. Meestal is het ook een beetje zurig van smaak, verder kan ik er niet zo veel van zeggen. De smaak van het gerecht komt echt vanuit de saus die je er bij krijgt.
Woensdag was het ook feest, want Deborah, een van de Nederlandse vrijwilligers hier, was jarig! En dat moest gevierd worden. Daarom kwam iedereen na het werk richting Come Ci Come Ca, een mooi hotelletje, waar je ook goed kan eten. Na een kleine lunch (kipsandwich met cola!), heb ik heerlijk gedouchte! Dat is toch wel heel bijzonder voor mij aan het worden! Wat een luxe als je gewend bent om alles met je emmertje te moeten doen! Helemaal fris en fruitig aangeschoven bij het diner, wat erg gezellig was. Daarna was het de planning dat we met een deel van de groep naar de plaatselijke discotheek gingen, omdat we dat toch wel eens mee wilden maken! In het begin was het erg rustig, maar na een half uurtje kwamen er steeds meer mensen binnen! Het was erg gezellig, een geslaagde avond!
Wat toch wel een erg grote domper op de avond was, is dat Debora die nacht echt goed ziek is geworden: Malaria. En daar kun je goed beroerd van zijn, je rent continu op en neer naar de wc en hebt nergens energie voor. Gelukkig gaat het nu wel steeds beter met haar! Maar eigenlijk was dit nog niet eens het ergste, want een andere vrijwilligster heeft die avond afscheid van ons genomen om terug te gaan naar België. Zij had namelijk een ontsteking in haar voet, wat achteraf een MRSA besmetting bleek te zijn. Daar had ze al een week last van, maar het werd alleen maar erger en ondraaglijker, waarna is besloten dat ze terug moest naar huis om zich daar te laten behandelen. Aline, we denken allemaal aan je!! Beterschap!
Donderdag weer weggeweest met Nurses on Tour, was weer een succes! Vrijdag had een andere vrijwilligster hulp nodig met haar onderzoek, dus ben ik heel de dag met haar op stap geweest in Karimenga, een klein en arm dorpje ten zuiden van Bolga. Hier heeft Ibrahim (van Meet Africa) een geusthouse gebouwd, waar hij al zijn tijd, geld en liefde in steekt. Echt heel mooi om te zien! Ook dit uitje liep uit op een tegenvaller: Ik en Marjanne zijn allebei die nacht ziek geworden, heel de nacht boven een emmer gehangen. Ook de volgende dag voelde ik me nog steeds beroerd met vlagen van misselijkheid en totaal geen energie. Gelukkig heb ik de nacht van zaterdag op zondag wel heel goed geslapen en voelde ik me weer helemaal top! Even een dagje rustig aan gedaan en ’s middags weer terug gegaan naar mijn gastgezin. Daar werd ik opgewacht door een hoop kinderen die heel het weekend het Vader Jacob hadden zitten oefenen, dat was wel een grote verrassing en was heel leuk! Ze gaan met sprongen vooruit! Ik zal het zo snel mogelijk een keer filmen en op internet zetten!
Deze week begonnen op de Mannenafdeling van het ziekenhuis, de drie van de zes zitten er al weer op. De eerste indrukken zijn erg goed! De afdeling ziet er een stuk netter uit, er slingert veel minder troep rond. Op mijn eerste dag heb ik heel de tijd meegelopen en later ook geholpen met de wondverzorging. Dit is echt heel heftig hier, omdat ze maar weinig middelen hebben om de wonden te verzorgen, terwijl de wonden toch heel ernstig zijn! De wonden worden alleen met water uitgespoeld, wat ook op een manier gebeurd, waar ik echt niet tegen kan! Ze boenen met watjes en water de wonden elke dag helemaal schoon, ook al is een wond goed aan het genezen. Op deze manier maken ze alleen maar meer kapot dan dat ze goed doen, ze vegen gewoon alle nieuwe huidcellen weg! Wel erg moeilijk om te zien hoe ze eigenlijk de genezing alleen maar tegengaan. Maar goed, het gaat elke dag al beter, het went om het te zien...
Vanavond ga ik eens lekker uit eten met twee canadese meiden en een amerikaanse jongen, alle drie verpleegkundigen die hier stage lopen. Ik kwam ze maandag op de afdeling tegen, daar liepen ze maandag mee. Zal zeker wel gezellig worden!
Van morgen t/m zondag gaan we naar Tamale met alle vrijwilligers van Meet Africa, wat rondneuzen in de stad en relaxen aan het zwembad is de planning! Heerlijk nietsdoen dus!
Ik hou jullie op de hoogte!(K)
Dinsdagavond was een erg geslaagde avond in mijn gastgezin! Toen ik thuis kwam na een lange dag, liepen er weer een hoop kinderen rond in de compound en dit keer wilde ze een Nederlands liedje leren. Dus zijn wij ruim een half uur met zijn alle Vader Jacob aan het zingen geweest. Het gaat echt al erg goed, het is al duidelijk om welk liedje het gaat als je goed luistert! Maar goed, ik heb nog 3 maanden om ze het te leren! Eenmaal uitgezongen, moesten de meeste kinderen naar huis om te eten of te helpen met koken. Op dat moment kwam mijn Ghaneese moeder aanzetten met een kleine, gele mango en een stuk paprika. Dit is echt de eerste keer dat ik iets van fruit krijg te eten in mijn gezin en ook groente(behalve peper en tomaat) is maar heel zeldzaam. Het was dus echt heel erg genieten! En als afsluiter had ze ook nog TZ met spinaziesaus gemaakt, wat toch wel mijn favoriete maaltijd aan het worden is hier. @ Nanda: waar TZ naar smaakt valt niet echt te omschrijven! Het is een deegbal die tegelijkertijd ook wel wat weg heeft van een drilpudding. Meestal is het ook een beetje zurig van smaak, verder kan ik er niet zo veel van zeggen. De smaak van het gerecht komt echt vanuit de saus die je er bij krijgt.
Woensdag was het ook feest, want Deborah, een van de Nederlandse vrijwilligers hier, was jarig! En dat moest gevierd worden. Daarom kwam iedereen na het werk richting Come Ci Come Ca, een mooi hotelletje, waar je ook goed kan eten. Na een kleine lunch (kipsandwich met cola!), heb ik heerlijk gedouchte! Dat is toch wel heel bijzonder voor mij aan het worden! Wat een luxe als je gewend bent om alles met je emmertje te moeten doen! Helemaal fris en fruitig aangeschoven bij het diner, wat erg gezellig was. Daarna was het de planning dat we met een deel van de groep naar de plaatselijke discotheek gingen, omdat we dat toch wel eens mee wilden maken! In het begin was het erg rustig, maar na een half uurtje kwamen er steeds meer mensen binnen! Het was erg gezellig, een geslaagde avond!
Wat toch wel een erg grote domper op de avond was, is dat Debora die nacht echt goed ziek is geworden: Malaria. En daar kun je goed beroerd van zijn, je rent continu op en neer naar de wc en hebt nergens energie voor. Gelukkig gaat het nu wel steeds beter met haar! Maar eigenlijk was dit nog niet eens het ergste, want een andere vrijwilligster heeft die avond afscheid van ons genomen om terug te gaan naar België. Zij had namelijk een ontsteking in haar voet, wat achteraf een MRSA besmetting bleek te zijn. Daar had ze al een week last van, maar het werd alleen maar erger en ondraaglijker, waarna is besloten dat ze terug moest naar huis om zich daar te laten behandelen. Aline, we denken allemaal aan je!! Beterschap!
Donderdag weer weggeweest met Nurses on Tour, was weer een succes! Vrijdag had een andere vrijwilligster hulp nodig met haar onderzoek, dus ben ik heel de dag met haar op stap geweest in Karimenga, een klein en arm dorpje ten zuiden van Bolga. Hier heeft Ibrahim (van Meet Africa) een geusthouse gebouwd, waar hij al zijn tijd, geld en liefde in steekt. Echt heel mooi om te zien! Ook dit uitje liep uit op een tegenvaller: Ik en Marjanne zijn allebei die nacht ziek geworden, heel de nacht boven een emmer gehangen. Ook de volgende dag voelde ik me nog steeds beroerd met vlagen van misselijkheid en totaal geen energie. Gelukkig heb ik de nacht van zaterdag op zondag wel heel goed geslapen en voelde ik me weer helemaal top! Even een dagje rustig aan gedaan en ’s middags weer terug gegaan naar mijn gastgezin. Daar werd ik opgewacht door een hoop kinderen die heel het weekend het Vader Jacob hadden zitten oefenen, dat was wel een grote verrassing en was heel leuk! Ze gaan met sprongen vooruit! Ik zal het zo snel mogelijk een keer filmen en op internet zetten!
Deze week begonnen op de Mannenafdeling van het ziekenhuis, de drie van de zes zitten er al weer op. De eerste indrukken zijn erg goed! De afdeling ziet er een stuk netter uit, er slingert veel minder troep rond. Op mijn eerste dag heb ik heel de tijd meegelopen en later ook geholpen met de wondverzorging. Dit is echt heel heftig hier, omdat ze maar weinig middelen hebben om de wonden te verzorgen, terwijl de wonden toch heel ernstig zijn! De wonden worden alleen met water uitgespoeld, wat ook op een manier gebeurd, waar ik echt niet tegen kan! Ze boenen met watjes en water de wonden elke dag helemaal schoon, ook al is een wond goed aan het genezen. Op deze manier maken ze alleen maar meer kapot dan dat ze goed doen, ze vegen gewoon alle nieuwe huidcellen weg! Wel erg moeilijk om te zien hoe ze eigenlijk de genezing alleen maar tegengaan. Maar goed, het gaat elke dag al beter, het went om het te zien...
Vanavond ga ik eens lekker uit eten met twee canadese meiden en een amerikaanse jongen, alle drie verpleegkundigen die hier stage lopen. Ik kwam ze maandag op de afdeling tegen, daar liepen ze maandag mee. Zal zeker wel gezellig worden!
Van morgen t/m zondag gaan we naar Tamale met alle vrijwilligers van Meet Africa, wat rondneuzen in de stad en relaxen aan het zwembad is de planning! Heerlijk nietsdoen dus!
Ik hou jullie op de hoogte!(K)
-
09 Maart 2011 - 18:37
Nathalie:
Hej Silvia,
Zo te lezen doe je een hoop leuke dingen daar! Moet wel erg genieten zijn als je een beetje normaal eten krijgt en een goed douche! Alleen jammer dat er afgelopen week wat vervelende aflopen waren..
Wordt je daar nu vaak ziek van het eten ofzo of weet je dat niet?
Heb een fijn weekend in tamale en hoop voor je dat er geen vervelende dingen meer gebeuren!
xx -
09 Maart 2011 - 20:17
Anne:
Hoi Silvia.
Jammer dat het niet allemaal zo goed loopt.Daarom is het ook wel weer een heel ander land dan ons eigen kikkerlandje. Doe voorzichtig dat je geen gekke dingen oploopt maar geniet met volle teugen.
Heel veel groetjes.
-
10 Maart 2011 - 10:36
Buurman Leen:
Hallo van tijd tot tijd "Helemaal fris en fruitig" buurdametje Silvia,
Vanaf het begin volgen wij, middels jouw reisverslagen, met meer dan gewone belangstelling je Ghaneese belevenissen en ervaringen. Ups en downs maken een mens weerbaar onder de voorwaarde dat de Ups wel mogen overwinnen. En daar lijkt het vooralsnog toch wel op bij jou. Wij wensen jou heel veel succes en een nuttige en vooral ook genoeglijke voortzetting van je verblijf in Ghana.
Hartelijke groet van Geuf en Leen.
-
10 Maart 2011 - 11:28
Ingeborg:
Heee Silvia!
Wauw, wat een verhalen iedere keer weer! Ik lees ze iedere keer, en elke keer valt mijn mond op van wat je er allemaal mee maakt! Super tof!
De ups en downs horen erbij, spreek uit ervaring, maar daar zet jij je wel overheen.
Meid, geniet ervan en ik blijf je volgen!
Liefs, Ingeborg -
10 Maart 2011 - 15:08
Denise:
Heyy Silvia,
Even een reactie op je laatste 2 verslagen ;)
Jeetje wat een verhalen zeg, echt een wereld van verschil zeg met de hygiene en de naalden(maar goed dat dat in nederland niet zo gaat). Dat TZ klinkt helemaal niet aantrekkelijk moet ik zeggen. Ik hoop dat je ups blijven en je downs gauw verdwijnen, veel plezier in Tamale!
Liefs Denise -
10 Maart 2011 - 17:58
Jo:
Ha die Silvia, je houd wel van afwisseling, de ene dag niets dan ellende en daarna weer goede berichten. Niet te veel ziek worden en geen gekke dingen mee terug nemen. Nog een fijne tijd en veel leuke leermomenten maar vooral ook op tijd genieten o.a. van een lekker stukje fruit.
Groetjes van ons allen -
11 Maart 2011 - 12:05
Oma:
Fijn dat je werk steeds beter gaat, daar ben je zo ver voor gegaan. dat je op zijn tijd ook plezier hebt is toch ook heeeeeeel belangrijk. dikke kus.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
